قیچی های دوست داشتنی!
چندیست که در مراسم افتتاحییه اماکن و یا صنایع کشور تعداد قیچی کنندگان روبان افتتاحیه از یک نفر تا 4-5 نفر افزایش یافته است، گویی همه دوست دارند که کارهای خوب به نامشان باشد و عکسی و روبانی و قیچی از آن به یادگار گذارند، تا اینجای قضیه را به تنهایی اگر بخواهیم نگاه کنیم ایرادی ندارد، ایراد آن موقع است که برای آن مفتوح مشکلی پیش می آید، آنگاه است که هیچ کسی علاقه ای ندارد تا بر مشکلات آن صنعت یا مکان قیچی بزند، آنگاه همه دوست دارند به جای قیچی کردن چاقوی نقد در دست گیرند و مقصر را پیدا نکرده، تکه تکه کنند. آخر استاندار عزیز! امام جمعه عزیز! نماینده ی محترم مجلس! وزیر محترم! مسئولان بزرگوار قوا! شما را به خدا نسبت به جاهایی که قیچی کردنشان را برعهده می گیرید کمی هم احساس مسئولیت کنید، چه ایرادی دارد هر از چند گاهی هم خبری از آنجا بگیرید، سری بزنید و مشکلاتشان را هم بشنوید، از طرح هایی که افتتاح می کنید خبری بگیرید، شاید آنگاه به جای روبان پاره کردن بتوانید مشکلی از مشکلات آن طرح را قطع کنید.